Kumogakure Takım 1 ~ Tanışma

Sira babasının ölümünden beri iyi uyuduğunu hatırlamıyordu. Ya kötü bir kabus uykusunu hançerliyor yada düşünceler peşini bırakmadığından zaten uyuyamıyordu. Bu durumda Sira'da yorgunluk ve sinirin açığa çıkmasına neden oluyordu.
Sira o akşam yaptığı antrenmandan sonra eve döndüğünde kendini yorgun ve bitik hissediyordu. Annesine kabaca selam verdikten sonra ahşap merdivenlere yöneldi. Üst kata çıkmak bile bir nevi işkenceydi onun için. Kalan gücüyle merdivenleri çıkmaya zorladı kendini, ayaklarını sürükleyerek ilerliyordu. Odasına vardı. Güneş batmıştı. Üstündeki terli kıyafeti çıkartıp odanın bir köşesine bakmadan fırlattı ve üstü çıplak vaziyette kendini yumuşak yatağına bıraktı. Uyku onu koca elleriyle kucaklıyordu. Sira anında dalıverdi uykuya. Bir anda gözleri açıldı Sira'nın. Dışarıdan güneş ışığı ve kuş sesleri odasını dolduruyordu. Sira inanamıyordu sanki daha az önce yatağında gözlerini kapatıyordu. Uyku süresi göz açma ve kapama süresi kadar sürmüş gibiydi. Mükemmel bir uyku çekmişti altı yılın ardından. Daha sonra bugünün takımıyla buluşacağı gün olduğunu hatırlayınca bir panik sardı Sira'yı. Bu günü günlerdir bekliyordu hazırlıklıydı, hiç heyecanlanmayacak hiç paniklemeyecekti. Fakat bazen düşündüğümüz ve umduğumuz şeyler her zaman doğru değildir. Sira hemen temiz siyah tişörtünü ve yeni alınan siyah pantolonunu giydi. Yeni kumaş tenini kaşındırıyordu biraz ama bunu umursayamayacak kadar geç kalmıştı zaten. İyi bir Shinobi olacaksa bu onun iyi bir başlangıç yakalayabileceği bir gündü . Bu gün tek istediği ustası olacak kişinin gözünde iyi bir intiba bırakmaktı. Akademi binasına doğru hızlı adımlarla ilerlerken Sensei'sini hayal etti. ''Nasıl biriydi ?'' ''Babasından güçlü müydü ?'' ''İyi birimiydi ? Sert miydi ?'' veya ''Takım arkadaşları nasıl kişilerdi ?'' gibi sorulara kafa yoruyordu. Daha sonra durdu ve tekrar düşündü. Bu tarz saçma sorularla kendimi sıradan bir çocuk yerine koyuyorum. Ben mutlu olmayı hak etmiyorum sadece güçlü olmalıyım diye düşündü ve bu soruları def etti kafasından. Sadece Jounin hocasından kapabildiğini kapmaya gurupta kendini belli etmeye baktı ve düşüncelerin verdiği hırsla yoluna devam etti.

Akademi binasına vardığında yetiştiğini fark etti. Yolu hızlı kat etmişti. Etraftaki kalabalıktan sıyrılıp içeri girdi. Hocası ve takım arkadaşlarıyla buluşacağı sınıfa doğru yürüdü. Kapının önünde durup derin bir nefes aldı içinden ''Umarım herşey iyi geçer diye düşündü'' ve kapıyı açtı.

Güneş'in doğuşu onu biraz olsun iyi hissettirmişti. Saat 6 civarı olmalıydı. Uyuyamayacağını zaten anlamıştı. Hem zaten uyumak onu şu an korkutuyordu. Ya tekrar o kabusu görürse? Hayır buna cesaret edemezdi.
Yatakta yavaşça doğruldu. Ah! Lanet olsun. Başı çatlayacak gibiydi. Bir an için tekrar uzanmayı ve günün geri kalanını yatakta geçirmeyi düşündü. Ancak bunu yapamazdı. Sanki neden bu gün olmak zorundaydı ki o lanet tanışma. Daha kötü bir zamanlama olamazdı. elbette yeni öğrencileriyle tanışmak istiyordu. Bu onun içinde çok önemli bir gündü ama... Ama neden bugün olmak zorundaydı ki?
Yataktan yavaşça ayağa kalkıp lavabonun başına gitti. Yüzünü yıkadıktan sonra cesaretini toplayıp aynaya baktı. Olamaz, tahmin ettiğinden de berbat görünüyordu. Gözlerinin altı şişmişti ve saçları dağınıktı. Üzerindeki pijamalarla beraber korunmaya ihtiyaç duyan bir kız çocuğu gibi görünüyordu.
Korunmaya ihtiyacı olan bir kız çocuğu... Tekrar gözleri doldu. Lanet olsun o rüya da neyin nesiydi öyle. Sadece bir rüyaydı değil mi? Öyle olmalıydı. Öyle olmak zorundaydı.
Gözleri tekrar aynaya kaydı. Gerçekten berbat görünüyordu. Ağlamak için uygun bir zaman değildi. Bugün güçlü görünüp ilk öğrencilerinin saygısını kazanmalıydı. Tekrar yüzünü yıkadı. Faydası yoktu. Gözlerinin altı çok fazla şişmişti. Bİr an için makyajla şişlikleri örtmeyi düşündü ama bundan hemen vazgeçti. Bu onu zayıf gösterirdi. Ama yinede iyi görünmeliydi. Hmm... Ah evet bu işe yarayabilirdi. Aklına sonunda iyi bir fikir gelmesinin verdiği enerjiyle odasına gidip üzerini değişti ve saçlarını düzeltti. Sonra tekrar aynanın karşısına geçti ve mühürleri yapmaya başladı. Köpek, yaban domuzu, kaplan "Henge no jutsu" Görüntüsünü fazla değiştirmemişti ancak gözlerinin altındaki şişlikleri yok etmişti. Şimdi normal görünüyordu.
Aynadaki görüntüsüne bakıp tatmin olmuş bir şekilde gülümsedi. Sonra saate baktı. 8.50. Zaman nasıl bu kadar hızlı geçebilmişti? Hızlı hareket etmeliydi yoksa geç kalacaktı. Hızla ekipmanını kontrol ettikten sonra evden çıktı. Ne zaman ne olacağını bilemezdi değil mi? Mesafe kısaydı. En fazla beş dakika kadar gecikirdi.
Başına bir olay gelmeden ninja akademisine varmayı başardı. Yanlızca aklını kurcalayan rüyası vardı. Tekrar saate baktı. 9.01. Gecikmemişti. İçeri girip üzerinde Takım 1 yazan kapıya doğru ilerledi...

Antreman yapmanın verdiği rahatlıkla yatağına uzanmıştı.Düşüncülere daldı.Hayatında kimseyi umursamasada ergenliğin vermiş olduğu duygularla kızlara ilgi duyuyordu.Acaba takımında güzel bir kız varmıydı onunla bir gelecekleri olabilirmiydi.Bunları düşünerek uykuya daldı.

Gözlerini açtı.Kendini iyi hissediyordu.Ayağı ile yatağın yanında ki pencereyi açtı sabah meltemi için.Bunu hergün yapıyordu.Kalktı 5 dakika kadar yatakta oyalandı.Tanışma esnasında neler olabileceğini düşündü.Grupdaki diğer herkesin kız bir tek kendinin erkek olduğunu.Herkesin onun yanında olmak istediğini düşündü.Kıyafetlerini giydi.Ekipmanlarını düzenledi.Ve mutfağa doğru ilerledi.Kahvaltılık gevreğini aldı ve yemeğini hazırladı.Oturdu herzaman ki yerine saatine baktı 8.05.Şimdi sarı saçlı chunin gelip su içecek ve herkese günaydın diyecekti.Akademiye yerleştiğinden beri bunu hergün yaşıyordu.Ama gelmedi.Bir gariplik vardı. etrafda da kimse yoktu.Neler oluyordu acaba.4.Büyük ninja savaşı çıkmıştı ve ona haber vermemişlermiydi.Neden ona haber vermemişlerdi.Çok mu güçsüzdü.Ülkesini temsil edemezmiydi.Sinirlenmişti.Sanki yeni bir göz ninjutsu su bulmuşcasına gözlerinden Katon jutsusu atıyor gibiydi.Koştu ve duvara kafa attı.Nasıl bu kadar güçsüz olabilirim diye.Zil çalmıştı çocuklar birer birer sınıflardan fırlıyordu.İlk dersin çok zevksiz olduğunu bağırdı birtanesi.'İlk ders mi?'dedi kendi kendine.Hemen saatine baktı.8.10 geçiyordu.Saati geri kalmıştı.Duvara bir kafa atıyordu ki acısını şuan hissetmeye başlıyordu.Kafası hemen üstünde koca bir şişlik aman allahım zaten 10 dakika geç kalmıştı.Bu şekilde gidemezdi.Ya kızlar onu beğenmesse.Saatine baktı ve 15 geçiyordu.15 dakika geç kalmıştı.Arkasına döndü.Açık olan kapıya doğru.Önce sağ sonra sol diye mırıldandı.Ve ortalıktan kaybolmuştu.Geriye sadece Parçalanmış bir masa.Yeri kaplayacak büyüklüktedeki süt birikintisi ve için göçmüş bir duvar.Evet bunu başarmıştı.Zamanı geriye alacak kadar hızlı koşmayı değil tabi ki de.Akademide kalıp akademideki bir toplantıya geç kalmayı.Tam 16 dakika geç kalmıştı.Koridora girip üzerinde 1 nolu takım yazan kapıya yaklaştı.Kapıyı açmadan ne diyeceğini düşündü ve elini kapının koluna attı.

"Doksan sekiz, doksan dokuz, yüz... Huhh...."

Derin bir nefes adı ve sırtını tamamen yere bırakarak birkaç dakika bekledi. Sabah antrenmanının ilk kısmını bitirmişti. Annesine ve kız kardeşine rahatsız vermemek için kapı yerine odasındaki pencereyi kullandı aşağıya inmek için. Üzerinde ufak ama çok sayıda delikler olan hedef tahtasının başına geçti. Önce el bileklerine birer ağırlık torbası bağladı, sonra bir sağ bir sol eliyle art arda aralıksız shuriken fırlatmaya başladı. Bir yandan da sayıyordu; "Bir, iki, üç, dört, beş.... on sekiz, on dokuz, yirmi..." Kendini çok zorlamadan elliye yakın bir rakamda bıraktı ve aynı antrenmanı değişik sağ - sol kombinasyonlarıyla tekrar etti. Shuriken fırlatırken o kadar ciddi bir suratı vardı ki, dışarıdan bakan biri hayatının tümünü o atacağı shurikene bağlı olduğunu falan sanırdı. Ritimler iyice karmaşıklaştı, iyice zorlaştı fakat herhangi bir yılma belirtisi yoktu. Yeterli olduğuna karar verdiğinde cebinden orta boy bir kutu çıkardı. Kutunun içinde iki tane demir, pek büyük denemeyecek top çıktı. Topları yere koyarak karşısına bağdaş kurup oturdu ve çakrasını eline topladı. Topları elini değdirmeden yukarıya kaldırmaya çalışıyordu. Toplar bir sağa, bir sola gidiyor, bir an yukarı kalkıyorlarmış gibi oluyor ama sonra tekrar düşüyorlardı. Düşmeleri sanki hiç hırs yaratmıyordu çocukta, aynı dikkat ve heyecan ile topları tekrar yukarıya çekmeye devam ediyordu. Bu sırada biraz uzağındaki bir kapının aralandığını ve birisinin seslendiğini duydu;

"Usui-kun, yemek hazır!"

Topları hızlıca tekrar kutuya koydu Usui. Attığı yüzlerce shurikeni toplamak şimdi zaman alırdı, bir ara gelip toplamayı aklının bir köşesine koyarak hızlıca kahvaltıya gitti. Otuzlu yaşlarının ortalarında, uzun sarı saçlı, siyah tenli bir kadın ile onun çok benzeri bir kız vardı içeride. Gülümseyerek kadına döndü ve "Günaydın anne." dedi. Daha sonra kızın yanına oturup başını okşadı ve "Günaydın ufaklık." diyerek gülümsedi. Kız aynı güleçlik ile lafı devam ettirdi; "Artık topları bayağı kaldırmaya başlamışsın abicik.". Usui gülümseyerek yanıtladı; "Evet, abicik git gide daha da güçleniyor." Daha sonra hiçbir şey demeden kahvaltıyı yaptı ve dışarıya çıkarak shurikenleri toparladı. İşi tahmin ettiğinden uzun sürmüştü. İçeriye geçip kısa bir banyo yaptı, üzerine en sevdiği kıyafetlerini (Beyaz bir tişört, siyah bir kapri ve siyah sandaletler) geçirip odasının girişinin hemen karşısındaki masada kutsal bir emanet gibi duran beyaz alın koruyucuyu alıp saçlarına bağladı. "Ben çıktım anne, bana şans dile!" diye bağırıp çıktı evden, giderek uzaklaşırken çok kısık da olsa annesinin "İyi şanslar, Usui-Kun!" diye bağırdığını duydu.

Garip bir aileye sahipti Usui. Babası ninja değildi ve annesi babasıyla evlendiği zaman ninjalığı bırakmıştı. Akademideki çocukların çoğunun tüm sülalesi ninjaydı, ama Usui'nin sadece anne tarafında vardı ninjalar. Fakat değerli genler taşıyordu ve Usui'nin bedeni babasının tarafına çekerken (Annesinin aksine beyaz bir ten, koyu renk saçlar) çakrası annesi tarafına çekmişti. Manyetizmaya hükmedebilen bir klanın üyesiydi Usui'nin annesi. Her ne kadar başlarda Usui'yi kabul etmemişselerde daha sonra onların klanına yatkın olduğunu gördüklerinde kabul edebilmişlerdi onu. Üç yaşından beri çalışıyordu, amacı en iyi Jiton kullanıcısı olmaktı.

Zıplaya hoplaya Akademi'ye vardı. Hızlıca buluşacakları sınıfa yöneldi. "Sira ve Yürei..." diye geçirdi içinden. Çocukların ikisi de pek konuşkan değildi, hatta soğuk denebilecek bir yapıları vardı. Usui ise onun tam tersiydi. "Her neyse, umarım iyi olur." diyerek kapıyı açtı ve içeriye girdi. Biraz geç kalmıştı, onlardan sorumlu Jonin çoktan içeriye gelmişti. "Özür dilerim..." diyerek masumca kafasını kaşıdı ve gülümsedi. Özrünün kabul edilmesini ve geçip oturması için müsaade edilmesini bekliyordu..

Takım 1'in Jonini içeri girdi ve karşısında bir öğrenci gördü. İki kişi eksikti, onlar da sonradan geldi. Şuan ortam şöyle; Yürei ve Sira oturuyorlar, karşılarında Laurana-Sensei var. Usui de kapının orada, Sensei'nin iznini bekliyor sıraya geçip oturmak için. Şimdi ilk olarak Laurana-Sensei yazacak, sonrası serbest.

İpucu: Arkadaşlarınızın ilk görüntüleri hakkındaki izlenimlerinizi yazabilirsiniz, senseinizin görünüşü hakkındaki izlenimlerinizi yazabilirsiniz -ki anladığım kadarıyla çok genç bir jonin var başınızda, bunu şaşkınlıkla da karşılamış olabilrsiniz-.

Bir gülümsemeyle Usui'yi içeriye davet etti. Bir kaç dakika gecikmekten zarar gelmezdi ne de olsa. Daha gördüğü anda Usui'yi sevmişti. Diğerlerinin aksine neşeli biri gibiydi. Akuwashi Sira ve Yürei Washi ise fazlasıyla ciddi görünüyorlardı. Onları bu kadar ciddi yapan şey ne acaba diye düşündü kendi kendine. İkisi de insanlarla aralarına bir duvar örmüş gibiydiler.
Usui'nin yerine geçmesini bekledikten sonra kendini tanıtmaya başladı. "Benim adım Laurana. Sizlerden sorumlu jounin benim. Daha önce hiç bir takıma jouninlik yapmadığım için tecrüben yok. O yüzden hatam olursa beni mazur görmenizi istiyorum. Şimdiden teşekkür ederim."
Bu konuşmayı önceden hazırlamasına rağmen stres olmuştu.
"Şimdi hepinizden hedefinizi ve en büyük korkunuzu söylemenezi istiyorum. Tabi kendinizi tanıttıktan sonra" dedi ve gülümsedi...

Sira takımından memnun muydu ? Değil miydi ? Aslında bunu bilemiyordu. Onun için çok fazla şey ifade etmiyordu onların nasıl kişiler olduğu. Sadece profesyonel anlamda ilişki içinde olmak yakınlaşmamak istiyordu. Ancak Jounin önemliydi. Çünkü asıl kazanacagı birşey varsa onu da bu kişiden kazanacaktı. İlk izlenimi iyi olmadı. Jounin olarak gelen kız ondan en fazla 3-4 yaş büyüktü. Sira en azından yirmili yaşlarına gelmiş gerçekten kendini ispatlamış bir Jounin görmeyi umuyordu. Ancak daha sonra eğer bu yaşında Jounin olmayı hak edebilmişse zaten güçlüdür hatta normalden iyidir diye düşünürek kendini avuttu, görüntüyle gücün doğru orantılı olmadığını kesinlikle biliyordu.Usui'de içeri girdikten sonra Jounin konuşmaya başladı. Kendini ilk tanıtmak için gönüllü oldu Sira. '' Adım Akuwoshi Sira'' diye söze başladı ve ses tonunu hiç değiştirmeden umursamazca devam etti '' hedefim mutlak gücü ne pahasına olursa olsun elde etmek ve bunu kesinlikle başaracağım. Korkum ise'' biraz duraksadı bir iki şey söylemeye hazırdı ancak beyni buna engel oldu. Kendini toparlayarak söze devam etti ''Aslında artık korkum felan yok ama yinede söylemem gerekirse o da hedefimi gerçekleştiremeden ölmek olur herhalde'' dedi ve takım arkadaşlarının sırayı almalarını bekledi. Bütün bu konuşma sırasınca ve daha sonrasında Laurana'dan gözlerini bir saniye bile ayırmadı. Bütün benliğiyle Laurana'yı süzüyor yüzünden gözlerinden onunla ilgili neler çıkarabileceğine bakıyordu.

İnanamıyordui.İçeri adımını attı önce ilk arkadşını gördü.Bu Sira olsa gerekti.Gerçekten kendi kadar soğuk bir tipti ve bir erkekti.Neyse ki kendi kadar yakışıklı değildi.Hatta yakışıklı bile değildi.Göz göze geldiler.Hiç bir şey demedi.Geçti ve onun arkasındaki sıraya oturdu.Kapı açılmıştı.İçeri bir kız girmişti.Bu beklediği andı.Havalı olması gerekiyordu.Hemen kafasını başka yöne çevirdi.Bu diğer arkadaşları olsa gerekti.Daha göğüsleri bile yoktu.Hiç tatmin olmamıştı ancak geçekten güzel bir yüzü ve beline kadar gelen garip renkli çok hoş saçları vardı.Gülümsemesi yüreinin kalbini yerinden çıkaracaktı.Bu ilk defa oluyordu.Ama suratının yönünü bile değiştirmedi.İçeri bir ahmak daha geldi arkasından.Ama bir saçmalık vardı grup 3 kişi olacaktı ancak son gelen kişide ondan büyük değildi.Kulaklarına inanamadı kız olan senseileriymiş.17 yaşında bir jounin mi?Benden güçlü bile değildir dedi.Birden dank etti kafası.Eğer 17 yaşında Jounin olabildiyse çok güçlüdür.Bu onu sevindirmişti.Göğüslerinin büyümüsine az bir süre kalmıştı.Diğer ahmak saçma bir özür diledi.Sürekli sırıtıyordu.Hayatın gerçekleri ile hiç karşılaşmamış.Hiç bir acı çekmemiş olsa gerek.Hala çocuk gibi davranıyordu.Sira biraz olgunlaşmayı başarmıştı.

Sensei heyacanlı bir şekilde kendini tanıtmıştı.Hangi ahmak jounin 3 tane geninin karışısında heyacanlanır ki..

pff.. Diyerek başladı."Yürei Washi.En büyük korkum yetimhaneye dönmek.Hedefim beni yetimhaneden kurtaran raikageye layık bir ninja olabilmek.Bu yüzden Kumogakure için elimden gelen herşeyi yapabilirim." diye bitirdi.

"Oturabilirsin" buyruğu kulağına o kadar tatlı gelmişti ki, Usui için oturmak kutsal bir görevdi sanki o an için. Hızlı adımlarla yürüdü ve rastgele bir sıraya oturdu. Joninleri gerçekten çok gençti ve köyün içerisinde sürekli gördüğü "Jonin" denen o çoğu iri yarı adama pek benzemiyordu karşısındaki. Daha sakin, daha şefkatli bir yüzü vardı. Bir an artık "nakama" olduğu diğer iki çocuğa döndü. Yaşları küçük olmalarına rağmen yüzlerinde derin acıların izleri vardı sanki. Bir an içini yumuşak, sıcak bir merak kaplamıştı fakat her şeyi tamamen zamana bırakmak gerektiğinin farkındaydı. En nihayetinde ağızlarından cımbızla laf alacak değildi ya, zaman içinde kendisini buna değer biri olduğunu gördüğünde anlatırlardı herhalde. Joninleri adının Laurana olduğunu söyledi. Garip ama güzel bir isimdi bu, bu dünyadan değildi sanki. En büyük hedeflerini ve en büyük korkularını sordu üç yeni ninjaya Usui bunu düşünürken. İlk sözü yaşından biraz büyük gösteren, kahverengi saçlı ve kızıla çalan renkli gözlü çocuk aldı. İsmi Sira'ydı çocuğun, güç istiyordu ve en büyük korkusu güce ulaşamadan ölmekti. "Eğer bir gün kendine dur diyemezse en büyük korkusunu yaşayacak..." diye iç geçirdi. Sonra söz mavi saçlı çocuğa döndü. O da Sira'nın aksine yaşından ufak gösteriyordu ve her ne kadar soğuk bakışları olsa da daha bir yumuşaktı onun yüz hatları. Adı Yürei idi, yetimhanede büyümüştü belli ki. Demek ki bu çocuk birilerine sadık olabiliyordu, Raikage'ye sadık olduğunu söylemişti çünkü. Usui kafaında düz bir doğru çizmişti şimdi. Bir ucunda kendisi, bir ucunda ise Sira vardı. Yüreği ise Sira'ya biraz daha yakın olarak orta noktalarında duruyordu bu doğrudur. "Her neyse..." diye geçirdi içinden, "Umarım her şey iyi olur."

Söz sırası kendine gelmişti. Sağ eli gene utangaç bir gülümsemeyle saçlarının arkasını kaşımaya gitti. "Usui..." dedi çekingen bir gülümsemeyle. "En büyük hayalim ninjalık hayatım boyunca olabildiğince eğlenmek, en büyük korkum ise.... Herhalde şuan için yok ama kız kardeşime bir şey olsa üzülürüm sanırım." Tümcesinin sonuna yine utangaçça bir gülümseme kondurdu....

Laurana Yürei'nin tavrından rahatsız olmuştu. Sanki umursamamak için kendini zorluyor gibi görünüyordu. Sira'nın hedefi ise ona korkunç görünmüştü. 'Mutlak güç' diye düşündü. 'Mutlak güç' ve çocuğun gözlerindeki ifadeden bunu elde etmek için her şeyi yapacağı belli oluyordu. Bu onun biraz ürpermesine sebep oldu. Kendisi de güç istiyordu ancak bunun için yapabileceklerinin bir sınırı vardı.
Usui ise yalnızca eğlence peşindeydi. 'Ninjalık bunun için her zaman doğru yer olmayabilir. Umarım bu ruhunu kaybetmez.' diye düşündü Laurana. Ninjalık acı dolu bir yoldu sonuçta...
Geninlere döndü. "Pekala tanışmamız bittiğine göre yeteneklerinizi değerlendirmek için size yazılı bir sınav yapacağım. Her cevap yalnızca bir kere verilebilir. Yani çabuk cevap veren avantajlı olacaktır." dedi. Geninlere çantasındaki kağıtları dağıttı.
İlk soru: Elinizde 1 adet kunai, 10 adet shuriken, 1 paper bomb ve 2 adet sis bombanız var. Bildiğiniz teknikler ise Henge, Kage bunshin ve katon goukakyuu no jutsu. Yanınızda ise ağaçtan düşmüş ve baygın durumda bir arkadaşınız var. Peşinizde ise size doğru gelen 2 adet düşman genin var. Geninlerden birinin yanlızca kage bunshin ve henge yapabildiğini ve taijutsusunun da vasat durumda olduğunu biliyorsunuz. Diğerinin güçleri hakkında ise hiçbir fikriniz yok! Tek başaınıza kaçarsanız. Kaçabileceğinizi düşünüyorsunuz. Ancak baygın durumda olan arkadaşınızla bu imkansızlaşıyor. Geninlerin yerini tam olarak bilemesenizde aranızda 5 dakikalık mesafe olduğunu tahmin ediyorsunuz. Bulunduğunuz orman ise ormanlık ve ağaçların yüksekliği ise 20 ila 100 metre arasında. Ne yapardınız?
İkinci soru: Zamanın yaşam anlamına geldiği bir görevdesiniz. Bir yol ayrımına vardınız ve hangisinin doğru olduğunu bilmiyorsunuz. Karşınızda bir tanesi sağa bir tanesi ise sol doğru devam eden iki tane yol var. Her yolun yanında ise bir tane adam duruyor. Adamlardan sağ tarafta olanı size doğru dönüyor ve "Bir tanemiz her zaman doğru söyler diğerimiz ise ve her zaman yalan söyler ."diyor ve size yalnızca iki soru hakkınız olduğunu da belirtiyor. Neler sorardınız?

Sira bu tarz bir test ile karşılaşabileceğini tahmin etmemişti. Hızlı düşünmesi gerekiyordu. İlk soru yerine tamamen kenini koyarak cevapladı: '' Ben olsam yanımdaki arkadaşım bir görev esnasında ağaçtan düşüp kendini bayıltacak uruma sokan bir avanaksa ölmeyi hak etmiş demektir onu koruyarak kendimi riske atmam, düşmanların ondan öğrenebileceği birşey varsa bizzat kendim icabına bakar ve kendimi kurtarmaya bakarım'' dedi , devam etti Sira: '' Ancak testte sorulanın daha çok bu elimizdekilerle nasıl bir kombinasyon kuracagımız oldugunu varsayıyorum. Bu durumda Kagebunshin ve henge yapabildiğini bildiğim genin'i görmüş olmalıyım. Bu sebeple yaklaştıkları sırada onun kılığına geçerim Henge ile-bu sadece tedbirim sis erken dağılırda yüz yüze kalırsak diye-. Ardından bulunduğum bölgeye sis bombasını bırakıp her yeri sis içinde bırakırım. Kage Bunshin yapıp o bunshinimi de arkadaşım kılığına sokarım. İkinci kagebunsshin'im sayesinde gerçek arkadasımı omzuma alıp uzaklaşırım bölgeden arkadasımın kılıgına bürünen Bunshinimi gercekten baygın bulunduğu bölgeye yatırır altına paper bomb'u yerleştiririm hareket ettirildiği anda patlayacak şekilde. Sis azalırsa işlem sırasında ikinci sisi kullanırım. Bu işe yarar sanırım''

İkinci soru ise biraz daha zorladı Sira'yı ancak cevap veri : '' ikisinden birine 'Yandaki kişiye sağdaki yolu sorsam doğru yol olduğunu bana söyler mi?' diye sorardım. Eğer doğru söyleyen kişi ise Hayır o yalancı sana doğru yol olduğunu söylemez der. Bu da yolumun sol olduğunu açıklar.
Eğer yalancı ise evet sana sağdaki yolun doğru olduğunu söyler der, yalan söyleyerek. Bu da yine yolumun sol olduğunu gösterir.'' şeklinde cevap verdi Sira ve Laurana'nın gözlerine olabildiğince ciddi ve dikkatli bakmaya devam etti. Başından beri yaptığı gibi..

Lauranadan çok hoşlanan Yürei hemen onun dikkatini çekebilmek için cevap vermeye çalıştı.Rezil olmamak için hemen cevap vermedi kafasında kurguladı cevabını tam söylecekti sira lafı ağzından aldı.Onunla aynı planı yapmıştı ya soru bizi bu cevaba yönlendirmişti yada benimle aynı zekaya sahipti diye düşündü.Diğer ahmağa göre siranın onunla aynı şeyleri düşünmesi hoşuna gitmişti.Siranın sözü bittikten sonra konuşmaya başladı 1. Soruda siranın yolu en mantıklı yol.2. soruya gelirsek ise kendimden başka hiç kimseye güvenemem vede zamanın en önemli şey olduğu bu görevde insanlara soru sormakla uğraşamam.Hemen yerdeki toprakları incelerim.Hangisi daha çok kullanılmışa benziyorsa onu seçip yoluma devam ederim.

Out:Yazılı sınav dedin ama Önce kim cevap verirse dedin ?Kağıdı önce teslim eden mi

"Düşün... Düşün... Düşün..." Usui kendini zorluyordu düşünmek için. Başına keskin bir ağrı çöktü aniden. İkinci sorunun cevabı basitti. Jiton'u herkes sadece mıknatıslama olarak düşünürdü köyde. Başta Toroi olmak üzere tüm Jiton kullanıcısı ninjalar manyetik shurikenleriyle ün yapmıştı çünkü. Fakat Usui, kimsenin bilmediği ama aslında çok göz önünde bulunan bir şeye erişmişti; Jiton tipi çakra ile beyin okumak mümkündü. Beyindeki bilgi akışı denilen şey manyetik dalgaların hareketiydi ve Jiton tipli çakra salarak bunlara hükmetmek mümkündü. Bu yüzden ikinci soru için "Beyin dalgalarını kontrol edecek kadar Jiton tipli çakra salarak varmak istediğim yeri görevin gizliliğin el verdiği kadar anlatır, sonra cevapları dinlerim. Çakram yalan söyleyen kişinin beyninde oluşacak manyetik dalgalanmayı sezecektir, böylece yalan olan cevabı anlamış olacağım. Sonra yalan ve doğru bilgiyi düzenli bir şekilde toparlayıp ona göre rotamı çizeceğim." yazdı hızlı bir şekilde.

İlk soru... Kafasından sayısız ihtimal geçiyordu. Kage Bunshin her şeyi zorlaştırırdı, yasak tekniklerle oynamak tehlikeliydi en nihayetinde. Beynine biraz çakra salarak şakaklarındaki damarları rahatlattı ve yazmaya başladı. "Henge ile arkadaşımı ağacın bir parçasına çeviririm. 3 Kage bunshinden ikisine birer tane sis bombası verip aynı işlemi uygular ve birini de önden salarım. Özellikle açık oynamasını isterim ki yerlerini tespit edebileyim. Taijutsu bileni çekebileceğim bir tuzak olarak kağıt bombayı bir ağaca yerleştiririm ve düşmanı beklemeye başlarım." dedi. Sonra kağıdın altına şöyle bir not düştü; "Jiton geleneğinin takipçisi olarak elimden anca bu kadar geliyor...".

Kağıdı en son vermişti. Bunun eksi bir not olacağını biliyordu ama dedesinin dediği gibi; Sarmaşıklar kavaklardan daha önce uzardı fakat kavaklar sarmaşıklardan daha sağlam ve uzun ömürlü olurlardı...

Usui de cevabını vermişti sonunda. Laurana iç çekti. Cevaplar ne yazık ki beklediği gibi gelmişti. Sira gerçekten yalnızca güç istiyordu. Bu anlaşalıabilirdi ama... Ama bir arkadaşını düşünmeden feda etmek. Acımasız biriydi. Ama ne yazık ki acımasız olduğu kadar zekiydi de. İkinci soruya verdiği cevap bunu ispatlıyordu. Üstelik bunu rekor denilebilecek bir zamanda yaapmıştı. Bu gerçekten tehlikeli bir karışımdı.
Yürei'nin verdiği cevap ise. İlk soruya Sira ile aynı cevabı verdiğini söylemişti. Laurana'nın bunu yapamayacağını söylemesine rağmen. Ama önemli olan bu değildi. O da güç için arkaadaşlarını feda edebilirdi demek. Üstelik ikinci soruya verdiği cevap da yanlıştı. Laurana yalnızca bir yolun kullanıldığını söylememişti ki. İçini çekti.
Usui ise bambaşka bir durumdu. İki soruyla da zeki olduğunu ispatlamıştı. İlk sorudaki durumla iyi başa çıkmıştı. İkinci soruya verdiği cevap ise çok sıra dışıydı. Beklenenin dışındaydı ve zekiceydi. Ancak ne yazık ki doğru değildi. Her zaman yalan söyleyen bir adamın yalan söylediği için beyin dalgaları değişiklik göstermezdi.
Laurana düşüncelerini bu seferlik kendine saklamaya karar verdi. Gülümseyerek takımına döndü. "Pekala hepinizin stratejilerini gördük şimdi de eğer sizin için de sakıncası yoksa hep beraber dağa gidelim ve savaş yeteneklerinizi de görelim." dedi.
Out: Yürei Washi 10 satır kuralını unutma lütfen.